Σαν σήμερα Γλέζος και Σάντας
κατέβασαν την σβάστικα από την Ακρόπολη. 63 χρόνια μετά η οικογένεια του Απόστολου
Σάντα διαμηνύει πως ο Φασισμός ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ… ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!. Ο Μανόλης Γλέζος εκλέγεται
πρώτος σε ψήφους ευρωβουλευτής. Η σβάστικα, ωστόσο, ξεθάβεται και πάλι. Πριν από
μερικές μέρες, κατακρεούργησε έναν συνάνθρωπό μας. Σήμερα, βεβήλωσε το εβραϊκό
νεκροταφείο στη Θεσσαλονίκη. Αύριο και μεθαύριο;
Σαν αύριο και μεθαύριο, πριν από
63 χρόνια, οι εφημερίδες της εποχής βυσσοδομούσαν κατά των συμφερόντων του
ελληνικού λαού και, προστατεύοντας ανίερα συμφέροντα, παρίσταναν τα καλά παιδιά
στους Γερμανούς.
Η Βραδυνή του Λέοντα Μπορτόλη σε
πρωτοσέλιδο άρθρο της με τίτλο «Η Σημαία», αποφαινόταν: «Δεν είνε δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που υπεξήρεσαν,
εν ώρα νυκτός, τη Γερμανικήν Σημαίαν, η οποία εκυμάτιζεν επί της Ακροπόλεως,
παραπλεύρως της Εθνικής μας Σημαίας. Πάντως δεν είναι δυνατόν να ήσαν Έλληνες που αγαπούν το έθνος των. Διότι μόνον
παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας ημπορούσαν να διαπράξουν μίαν τόσον επαίσχυντον,
αλλά και τόσον επικίνδυνον ως προς τας συνεπείας της, πράξιν».
Στο ίδιος μήκος κύματος και οι υπόλοιπες
εφημερίδες.
Η Ακρόπολις του Νάσου Μπότση (ιδρυτή
του γνωστού ιδρύματος Μπότση), αφού είχε επιδοθεί στα προηγούμενα φύλλα της σε
μια προσπάθεια να τεκμηριώσει την αγαθή τύχη των Ελλήνων που απολάμβαναν πλέον την
προστασία των Γερμανών, καταδικάζει την ενέργεια της κλοπής της γερμανικής σημαίας,
χαρακτηρίζει τους δράστες του εγκλήματος «ενσυνείδητους
κακοποιούς» και καλεί σε «παλλαϊκή αντίδραση».
Η Πρωία του Γεώργιου Καράντζα, μετέπειτα
προέδρου της ΕΣΗΕΑ που ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας από τον Στέφανο
Πεσμαζόγλου λίγο πριν από την κατάληψη της Αθήνας από τους Γερμανούς, τιτλοφορεί
το σχετικό άρθρο «Ηλίθιοι και Εχθροί της
Ελλάδος». Το κείμενο είναι εξόχως δουλοπρεπές: «Οι δράσται των, όπως και όσοι επιδοκιμάζουν τυχόν τοιαύτας ποταπώτατας
και κακοήθεις πράξεις και υστερικάς, όσον και παράφρονας εκδηλώσεις, πρέπει να
γνωρίζουν, ότι είνε οι χειρότεροι εχθροί
της Ελλάδος. Εδώ εζήσαμεν όλοι μιαν σκληράν πραγματικότητα και όσοι δεν ημπόρεσαν,
ή δεν ηθέλησαν να ατενίσουν με θάρρος, με κατανόησιν, με ειλικρίνειαν, αποβαίνουν
εχθροί του εαυτού των –και το χειρότερον- του ελληνικού συνόλου».
«Προδότες», «εχθροί του λαού»,
«όργανα ξένων» υπήρξαν αυτοί που αφαίρεσαν
τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, αυτοί που «ατυχώς δεν τους είδαμεν», σύμφωνα
με την εφημερίδα «Πρωινός Τύπος» του Κρανιωτάκη, ο οποίος στο πρωτοσέλιδο άρθρο
με τίτλο «Οι Εγκληματίαι» επεσήμανε ότι
«ο ελληνικός λαός δεν είνε αχάριστος. Δεν
είνε δυνατόν να παριδή την μεγάλην χειρονομίαν του Χίτλερ, ο οποίος εξαιρετικώς
δια την Ελλάδα, αφήκε τα παιδιά μας ελεύθερα, εν ω συμφώνως προς τους νόμους
του πολέμου, θα ευρίσκοντο σήμερον εις στρατόπεδον αιχμαλώτων και θα έσπαζαν πέτρες.
Ο ελληνικός λαός δεν είνε τυφλός. Βλέπει. Βλέπει ότι, αν τρώγη σήμερον και δεν
απέθανε της πείνας, τρώγει διότι τον βοηθούν οι Γερμανοί…». Όταν η ιστορία
επαναλαμβάνεται σαν φάρσα …
Δυστυχώς, από το ανθολόγιο της
προδοσίας απουσιάζουν έντυπα ισχυρών ακόμη και σήμερα εκδοτικών συγκροτημάτων,
που έχτισαν τη δύναμή τους στη φριχτή περίοδο της κατοχής.
Ήταν ο ο Μπέρλοτ Μπεχτ που με το
γνωστό διεισδυτικό του τρόπο τόνισε τη συσχέτιση του φασισμού με τον καπιταλισμό
και τα εκδοτικά συμφέροντα: «Μια διακήρυξη
ενάντια στο Φασισμό δεν μπορεί να έχει ίχνος ειλικρίνειας, όταν μένουν ανέπαφες
οι κοινωνικές καταστάσεις που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα. Όποιος δε θέλει
να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δε θ’
απαλλαγεί από το φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται […] Γιατί είναι τρομερό να πρέπει
να ειπωθεί πρώτα στον εργάτη της πέννας ότι η απαγόρευση δεκατεσσάρων
κομμουνιστικών εφημερίδων θα ‘πρεπε να τον σπρώξει σε οργισμένη φωνή
διαμαρτυρίας; Είναι τρομερό γιατί εδώ, όπου κλείστηκε το εργαστήρι της αλήθειας
και της προόδου, εκείνος ποτέ δεν έκανε την εμφάνισή του. Και είναι επίσης
τρομερό γιατί, όταν απαγορεύτηκε η αλήθεια, δεν απαγορεύτηκε τίποτα απ’ όσα
εκείνος είχε τυχόν πει ή επρόκειτο να πει. Η απαγόρευση της αλήθειας δεν τον
αφορά. Εκείνος δεν έχει καμιά σχέση με την αλήθεια. Αυτός γράφει πράγματα χωρίς
καμιά αξία, επομένως δε θα του απαγορευτεί να γράφει ό,τι γράφει. Τι να κάνει ο
εργάτης της πέννας; Η αστυνομία απαγορεύει την αλήθεια και οι εφημερίδες πληρώνουν
καλά το ψέμα!»…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου