ΜΠΕΤΣΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΤΟ ΦΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ Γιάννης Μπέτσας Έναν αιώνα ακριβώς μετά τον αποκαλούμενο εθνικό διχασμό, η κοινωνία μας βρίσκεται και πάλι αντιμέτωπη με καταστάσεις δύσκολα διαχειρίσιμες, απρόβλεπτες, που απειλούν να διαρρήξουν ό,τι απέμεινε από την κοινωνική συνοχή της. Στην ιστορική της διαδρομή αυτή η κοινωνία απώλεσε πολλά από τα επιτεύγματά της, όταν κλήθηκε να διαχειριστεί τους καρπούς τους σε συνθήκες ιδεολογικοπολιτικού διχασμού. Η ταξική και ιδεολογική πόλωση είναι αυτή που έχει επανειλημμένα συνδεθεί με αυτοχειριασμούς, σαν αυτούς που οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή κατά το μεσοπόλεμο και στις τραγικές συνέπειες του εμφυλίου πολέμου. Πρόκειται για συνέπειες που υποθήκευσαν το μέλλον των επόμενων γενιών με δραματικό τρόπο, που έθεσαν στο περιθώριο μεγάλες κοινωνικές ομάδες, που έδωσαν την ευκαιρία σε ακραίες περιθωριακές ομάδες να επιβάλουν τη νέα τάξη πραγμάτων τους, που απαίτησαν, τέλος, μεγάλο φόρο αίματος. Δυστυχώς, η σημερινή συγκυρία έχει όλα εκείνα τα

Συντάκτης: Γιάννης Μπέτσας* Η έρευνα στο χώρο της εκπαίδευσης είναι απόλυτα συνυφασμένη με τις αντινομίες που έχουν καταγραφεί στο πεδίο των κοινωνικών επιστημών για τη φύση και τη συστηµατική παραγωγή της γνώσης. Ο υπουργός παιδείας, Αριστείδης Μπαλτάς, είναι βαθύς γνώστης του «επίμαχου χαρακτήρα του επιστημολογικού καθεστώτος που διέπει τις κοινωνικές και ιστορικές επιστήμες», καθώς έχει καταπιαστεί με τη διερεύνηση του ερωτήματος «πώς συγκροτείται μια επιστήμη του κοινωνικού και της ιστορίας». Ίσως αυτή να είναι μια αυτονόητη εξήγηση της αποστροφής που έδειξε για τον ακατανόητο επιστημολογικά και μεθοδολογικά συμφυρμό των πειραματικών εκπαιδευτικών εφαρμογών με την αριστεία, που, όταν επιχειρείται σε «πειραματικά σχολεία», τα καθιστά ψευδεπίγραφα. Βέβαια, η παρατήρηση αυτή αναφέρεται σε μια μικρή μειοψηφία πειραματικών σχολείων της μέσης βαθμίδας που λειτούργησαν βάσει του θεσμικού πλαισίου του ν.3966/2011. Είναι όμως άδικη για τη μεγάλη πλειονότητα των πειραματικών σχολείων,